Λομπάρντο

(Lombardo). Επώνυμο οικογένειας Ιταλών γλυπτών και αρχιτεκτόνων που κατάγονταν από την Καρόνα (λίμνη Λουγκάνο) και εργάστηκαν τον 15o και τον 16o αι. 1. Αντόνιο (Antonio, Βενετία 1458; – Φεράρα 1516). Αξιόλογο έργο του ήταν το μεγάλο τζάκι της αίθουσας του αλαβάστρου στον πύργο της Φεράρα (ένα τμήμα του οποίου βρίσκεται σήμερα στην Αγία Πετρούπολη), εκτελεσμένο κατά την περίοδο 1506-16 που ο καλλιτέχνης διέμενε εκεί. Υπήρξε επίσης συνεργάτης του πατέρα του Πιέτρο (βλ. 2.). 2. Πιέτρο (Pietro, Καρόνα 1435; – Βενετία 1515). Ο κυριότερος καλλιτέχνης της οικογένειας. Εργάστηκε στην Πάντοβα (τάφος Poζέλι στη βασιλική του Αγίου Αντωνίου, 1464-67) και ιδιαίτερα στη Βενετία, όπου κατασκεύασε εκτός των άλλων έργων τα ταφικά μνημεία των δόγηδων Νικολό Μαρτσέλο (περ. 1475) και Πιέτρο Μοτσενίγκο (1476-81), στην εκκλησία των Αγίων Ιωάννη και Παύλου. Στο αρχιτεκτονικό έργο του συγκαταλέγονται η εκκλησία της Σάντα Μαρία ντέι Μιράκολι (1481-89), ένα από τα σπουδαιότερα τεκμήρια της βενετσιάνικης αρχιτεκτονικής των αρχών της Αναγέννησης, διακοσμημένη στο εσωτερικό με τη συνεργασία των γιων του, Τούλιο (βλ. 4.) και Αντόνιο (βλ. 1.), και το μέγαρο Ντάριο (1487). Μαζί με τον Αντόνιο Ρίτσο και τον Μάουρο Κοντούτσι, ο Πιέτρο –αν και ήταν περισσότερο συνδεδεμένος απ’ ό,τι εκείνοι με την υστερογοτθική παράδοση– διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στη Βενετία, επειδή ήταν από τους πρώτους που έφεραν εκεί την αναγεννησιακή γλυπτική και αρχιτεκτονική. 3. Τζιρόλαμο (Girolamo, 1504; – 1590;). Ο επονομαζόμενος Τζιρόλαμο ντα Φεράρα, γιος του Αντόνιο (βλ. 1.). Ήταν γλύπτης και ανδριαντοποιός. Οπαδός του Σανσοβίνο, έλαβε μέρος στη διακόσμηση της βιβλιοθήκης και του εξώστη του κωδωνοστασίου του Αγίου Μάρκου της Βενετίας και για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα εργάστηκε στις Μάρκε. Ένα κομψό κιβώτιο σε σχήμα περίκεντρου ναΐσκου, που φιλοτέχνησε ο ίδιος το 1559, παρήγγειλε ο καρδινάλιος Μπορομέο για τον καθεδρικό ναό του Μιλάνου. 4. Τούλιο (Tulio, Βενετία 1455; – 1532). Διαμορφώθηκε στο εργαστήριο του πατέρα του, Πιέτρο (βλ. 2.), και συνεργάστηκε μαζί του σε πολλά έργα. Το μνημείο Βεντραμίν (περ. 1478) στην εκκλησία των Αγίων Ιωάννη και Παύλου στη Βενετία και το περίφημο άγαλμα του Κοιμωμένου Γκουινταρέλο Γκουισταρέλι (1525, Ινστιτούτο Καλών Τεχνών, Ραβένα) αποτελούν τα κυριότερα δείγματα της τεχνικά άψογης, κομψής και διακοσμητικής γλυπτικής του. Ο Τούλιο δημιούργησε και αρχιτεκτονικά έργα στο Μπελούνο, στη Ραβένα και στη Μάντοβα. Τα γλυπτικά έργα του αδελφού του, Αντόνιο, (βλ. 1.) μοιάζουν με τα δικά του. Ο ναός της Σάντα Μαρία ντέι Μιράκολι στη Βενετία, έργο του Ιταλού αρχιτέκτονα Πιέτρο Λομπάρντο, που αποτελεί κόσμημα της αναγεννησιακής αρχιτεκτονικής στην ιταλική πόλη. Το περίφημο άγαλμα του κοιμωμένου του Γκουινταρέλο Γκουισταρέλι, έργο του Ιταλού γλύπτη και αρχιτέκτονα Τούλιο Λομπάρντο (Ινστιτούτο Καλών Τεχνών, Ραβένα).